رانيارانيا، تا این لحظه: 13 سال و 1 ماه و 1 روز سن داره

رانيا عروسك من

خوشبختي از بغل مون رفت

خوشبختي از بغل مون رفت روزهاي سختي در رو داريم رانيا  خوبه كه تو هنوز نمي فهمي هر لحظه مامان غم آلود تو نمي فهمي كه بابا به اين زودي خوب نمي شه فقط تو همون يه ذره اميدي كه من براش نفس مي كشم جواني ام را براي تو  عشقم را براي تو و اميدم را براي تو ...
8 بهمن 1390

فقط يه آرزو

رانیا مامان می دونم  دلت تنك شده  وقتي شبها مي يام خونه با واكرت سريع مي ياي كنار در وقتي منو مي بيني با نكاهت دنبال بابات هستي كه وقتي شبها مي اومد خونه  براش بال بال مي زدي رانيا مامان دل مادر خون نكن شبها سوار روروؤكت مي شي مي ري كنار تخت بابا با دستهاي نازت مي زني روي تختش  و  خيال مي كني بابابغلت مي كنه بهات بازي مي كنه بعدش وقتي مي بيني كسي روي تخت نيست صدام مي كني با زبون بي زبوني از بابا مي برسي بابا خونه نيست مادر بابايي هر روز مي كه كل كلش خوبه؟ بزرك شده ؟ بازي مي كنه ؟ بابا رو يادش هست ؟ بابايي از بيمارستان خسته شده دست هات بالا بكير و بخواه كه بابا زود بياد...
5 بهمن 1390

اين همه محبت و عشق

اين همه اخلاص و دوستي فقط توي همين اينترنت كي كفته دوستي هاي اينجا دروغه  كي كفته عشق توي اينترنت وجود نداره  من نمي دونم مي شه اينها رو جبران كرد آيا ترازوي براي كشيدن اين همه خوبي هست  فقط اين رو مي دونم كه خانواده بزركي دارم كه براي من دارن ختم قران مي كنن از ته دل آرزو  مي كنم هميشه سالم و خوش باشيد و  ليست ختم قران براي سلامتي باباي رانيا كوچولو شماره جزء ********** اسم تلاوت كننده ************** اعلام اتمام جزء مورد نظر 1-جزء اول ********** شاپرك ************** 2-جزء دوم ********** فهيمه ***********خوانده شد 3-جزء سوم ********** فهيمه **********خوانده شد 4-جزءچهارم **********...
5 بهمن 1390

خوشبختي كجا رفت

ماماني عكس جديدي  ندارم خانواده سه نفري ما هم   خوشحال نيست ديكه نمي خنديم  ديكه نمي تونم  بغلت كنم بهات بازي كنم همين كه شيرم هنوز خشك نشده تنها نعمتي كه مي تونم به تو بدم  ماماني روزهاي سخت تري  داريم  ديروز بابا يي خيلي دلتنكي تو رو مي كرد تصميم داشتم امروز ببرمت تا ببينه تو رو ولي امروز حالش خيلي بد تر شده نمي تونه حرف بزنه هر وقت بابايي مي اومد خونه اينقدر مي خنديدي بهش   شيطوني مي كردي خستكي اش مي رفت ديروز بابايي عكست توي موبايلش تماشا مي كرد هي آه مي كشيد     ...
28 دی 1390

آه

رانیا مامانی این روزها برامون خيلي سخت شده بابابي بدجوري مريض شده فشارش بالا رفته نمي تونن بيارن بايين توي دستهاش كلي سوزن و لوله وصله رنكش زرد شده و مدام بي تابي مي كنه همه مي يان و مي رن همكارهاش و دوستهاش خيلي كمك كردن يه دوست داره به نام مصطفي كه يقيننا برادر بابايي  همه اش هست و با دكترها كلنجار مي ره ماماني كه اينقدر توي شوك  هست كه نمي دونه بايد جه كار كنه  رانيا ماماني تو خيلي كوجكي و نمي دوني ولي بدطوري دلتنكي بابايي مي كنه وقتي غروب ها مي اومد وتو مي رفتي توي بغلش ماماني تورو به دست مادر آقا مصطفي مي كذاره و مي ره بيمارستان هر 4 ساعت يه بار ...
25 دی 1390

درد دل 2

دختر ماماني  دو روزي سعي مي كني كه بلند شي و اينقدر باهوش هستي كه هر وقت من كنارت ام مي ياي كنارم و زانوي منو با دستات فشار مي دي و بلند مي شي در غير اينصورت اين كار تكرار نمي كني فكر كنم مي ترسي  بدون من بيفتي جديدا تا سرم شلوغ مي شه  سريع چهار دست و پا مي ري آشپزخونه  و دنبال من مي گردي وقي توي روروكت هستي سريع مي ري سراغ لباسشويي و بهش دست مي زني بعدش زل مي زني و دست دستي مي كني يه ماهي مي شه كه از غذاي ما بزرگترها مي خوري  يعني اصلا غذاي خودت قبول نداري و تف مي كني مي ريزي بيرون   فردا نه ماه بودنت شروع مي شه  نمي تونم بگم خيلي زود گذشت ...
22 دی 1390

كيك هويج

  آخيش الان سولاخش مي كنم  تا هي همش تنهايي نخوليد مي خوام بفهمم  اين قل مزي هاي ش  وويج ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟     ...
18 دی 1390